رواية عشق ثائر كاااامله
جبانه صح، انا بحبك وهفضل أحبك لأخر نفس فى حياتى، قول لبابا حسام ميشيلش ذنبى انا رايحه للماضى برجلى علشان انهى تعب ناس تانيه ملهمش ذنب يتعبوا بسببى، قول لبابا حسن ميزعلش عليا انا هكون قويه ومش هخاف منه زى زمان وانى مسمحاه ومش زعلانه منه أبدًا، وقول لعُمر وآيه ميشلوش ذنبى انا عملت كده علشان بحبهم ولازم يكونوا سوا، انا بحبكم كلكم كان نفسى حياتى تبقى معاكم لاخر عمرى بس القدر ليه رأي تانى اشوفكم بخير"
انتهى حسام من القراءه بصوت لتنزل دموعه هو وحنان لتقول ببكاء: انا السبب فى كل دا انا الى قولتلها تتجوزك يارتنى عرفت احميها يارتنى
صرخ بهم ثائر بغضب وعدم فهم: انا مش فاهم حاجه ماضى اييه تميمه فين مرااتى فين؟!!!!!
_مراتك مع مصطفي يا ثائر
نظروا الى مصدر الصوت ليجدوا عُمر يدخل الى الداخل وهو يسند آيه المتعبه وملامح الارهاق على كليهما
لينظر له ثائر بصدم#مه: مصطفى ازاى وعرفت منين
نظر له عُمر بدموع وحزن: معرفتش أحميها منه كانت وصلت وجيت علشان اخدها بس للأسف خلونا نفقد وعينا ومعرفتش اعملها حاجه
كان لا يفهم شئ كل شئ حوله ملغبط لا شئ يسير بشكل صحيح ليص@رخ بغضب: اييه علا@قه تميمه بمصطفى انطقواااااا
نظرت له والدته بدموع: أخوك مصطفى هو الى إغتص*ب تميمه يا ثائر !!!!!!!! يتبع
تميمه ثائر
الفصل الخامس عشر الاخير
نظر اليهم بصدم#مه: أخويا هو الى إغتص*ب مراااتى !!!!!!!!!!
ثم صرخ بغضب: انتوا مجانين بتقولوا ايييه مصطفى مش عايش معانا بقاله سنتين أصلا شااف تميمه فين وعمل كده ازاى لا لا اكيد فى حاجه غلط انطقوا اتكلموا فى اييييه !!!!!!
: انا هحكيلك يبنى
نظروا الى مصدر الصوت ليجدوا حسن والد تميمه وعُمر امامهم ينظر اليهم بحزن اتجه اليه عُمر بصدم#مه ودموع: قولى ان الكلام دا غلط وان تميمه محصلش فيها كده قولى يا بابا تميمه محصلش فيها حاجه صح
نظر والده الى الارض بحزن ولم يرد عليه، ليصرخ عُمر بغضب ودموع: قولى يا بابا انه كدب متسكتش متسكتش كده
إقترب منهم ثائر بصدم#مه: قولى يا عمى اييه الى حصل أخويا معملش كده صح؟!
نظر اليهم حسن بدموع وحزن:انا وأبوك أصحاب من زمان أوى حتى مع اختلاف شغلنا كنا سوا وبنزور بعض دائمًا، انت مكنتش موجود أو بمعنى أصح تميمه الى مكنتش عايزاك موجود، تميمه كانت بتخاف منك انت ومصطفى علشان لسه صغيره دا الى كنت فاكره، كانت بتكرهه تيجى معايا هنا او انتوا تيجوا عندنا كانت بتستخبى بس معرفتش تستخبى فى قدرها المحتوم..
ثم نزلت دموعه ليكمل: فى يوم لقيتها خايفه وبترتعش من الخوف قولتلها مالك يا تميمه كان ابوك ومصطفى عندنا فى البيت وقتها عيطت وحضنتنى وقالتلى مفيش حاجه يا بابا، قلت يمكن هرمونات بنات او كده واتجاهلت خوفها المستمر منكم، عُمر كان بيدرس بره وشغله بره فانتوا مكنتوش تعرفوا ولا هو يعرفكم ودا الى خلى تميمه تخاف اكتر حسيت ان ملهاش سند فى الدنيا لحد ما جه اليوم المشؤوم......
flash back
: يلا يا تميمه خلصتى؟!
نظرت لوالدها بخوف وقلق: بابا هو لازم أجى معاك انا مش بحب أشوف ولاد أنكل حسام دول بخاف منهم
ضحك عليها بخفه: انتِ بس بتقولى كده علشان هما كبار وانتِ لسه صغيره، بس انتِ بتحبى عمو حسام وطنط حنان صح
هزت راسها بإبتسامه خفيفه: ااه، اصلا لولا انهم كلمونى وقالولى طالما خلصتى امتحان تعالى قضى يوم معانا مكنتش هروح
: ماشى يا ستى خليكى معاهم ومتقربيش من مصطفى ولا ثائر اصلا ثائر مسافر فى مأموريه مش موجود
تنهدت بقلق بعض الشئ وهى تتمتم لنفسها: انا بخاف من مصطفى اكتر اصلا بنظراته دى
فاقت على صوت والدها ليذهبوا لتتجه معه بإستسلام وهى تشعر بنغزه غريبه فى قلبها
من الألم والخوف ليتجهوا سويا الى فيلاا حسام....
ضمتها حنان بحب: أخيرا الست تميمه قررت تشوفنا
ضمتها تميمه بحب فهى تحب تلك السيده التى تغمرها بحنان مثل حنان والدتها المرحومه: والله انتِ وحشانى بس امتحاناتى غصب عنى أنا أسفه
اخرجتها حنان من حضنها بإبتسامه: ماشى سماح المره دى يلا ندخل